Skenderbeg (Đurađ Kastriot) vodi poreklo od srpske srednjovekovne feudalne porodice Kastriota koja je od sredine 14. do oko sredine 15. veka upravljala delovima današnje centralne Albanije i istočne Makedonije. Njegovi roditelji bili su Jovan i Vojislava Kastriot. Današnji istoričari smatraju da je Vojislava poticala iz poznate srpske porodice Branković.
Rođen je 1405. godine u okolini grada Debra u pograničnoj teritoriji između današnje Makedonije i Albanije. Njegov deda Pavle Kastriot je bio vazal Osmanskog carstva, kao i njegov otac Jovan (Ivan). Kao dokaz vernosti sultanu Jovan je poslao svog sina Đurđa u tursku prestonicu Jedrene. On se tamo školovao, prošao vojnu obuku, primio islam, i uspeo da dostigne do titule subaše u Kroji a onda i do Debarskog sandžakbega.
Posle uspešne karijere u turskoj vojsci odlučio je da dezertira posle jednog poraza njegove vojske. On je mislio da je došlo do konačnog pada Osmanskog carstva na Balkanu, ali ispostaviće se da je to bila njegova pogrešna procena.
Zauzeo je grad Kroju u današnjoj Albaniji a onda je proširio svoju oblast. U sledećih 25 godina ratovao je protiv turaka, tj. sve do svoje smrti. U nekim periodima je morao da plaća porez sultanu da bi sačuvao samostalnost svoje oblasti. Razboleo se od malarije i umro u gradu Lješu, 17. januara 1468.godine.
Posle njegove smrti grad Kroja je pripala Mletačkoj republici, a zatim je nakon 10 godina potpala pod Tursku vlast. Tako će ostati sve do 1912. godine, kada će je zauzeti Srpska vojska u Prvom Balkanskom ratu.
Skenderbeg je dugo bio nacionalni heroj skoro svih slovenskih naroda na Balkanu. Već krajem 19. veka slovenski narodi ga zaboravljaju a albanski nacionalisti koriste tu priliku i u nedostatku Albanske srednjovekovne istorije započeli su albanizaciju Skenderbega i njegove pobune protiv Turaka. Međutim, njegova pobuna nije bila ustanak Albanaca protiv Osmanskog carstva već svih naroda sa tog prostora.
Foto: wikipedia